গুণৰ বাবে সংখ্যাও দৰকাৰী
সৃষ্টি একোটা উৎকৃষ্টতাৰ শাৰীত তেতিয়াহে উপনীত হয়, যেতিয়া তাৰ লগত 'অভ্যাস' জড়িত হৈ থাকে৷ আৰু বহুক্ষেত্ৰতে 'অভ্যাস'ৰ এটা সমাৰ্থক হৈছে -'সংখ্যা'৷ অৰ্থাৎ এগৰাকী ব্যক্তিয়ে কিমান সৃষ্টি কৰিছে? কেতিয়াবা একোটা 'শ্ৰেষ্ঠ সৃষ্টি'ত উপনীত হ'বলৈ কেবাটাও ভাল/কম ভাল/সাধাৰণ পৰ্যায়ৰ সৃষ্টিৰ পৰ্যায় অতিক্ৰম কৰিবলগীয়া হয়। অৰ্থাৎ চাবলৈ গ'লে, শ্ৰেষ্ঠত্বও এক পৰ্যায়ক্ৰমিক অনুশীলনহে।
আমাৰ কিছুসংখ্যক আলোচনাত 'সংখ্যাগত দিশ'টোক নেতিবাচক দৃষ্টিৰে চায়৷ কিছুসংখ্যকে সংখ্যাগত দিশতকৈ গুণগত দিশটোকহে অগ্ৰাধিকাৰ দিয়ে৷ কিন্তু, সমালোচনাৰ এই ধাৰণাটো সদায়েই শুদ্ধ নহয়৷ সংখ্যাগত দিশটো আচলতে সেই ব্যক্তিগৰাকীৰ অভ্যাসৰহে অংশ৷ যিমানেই বৌদ্ধিক অভ্যাস কৰিব, সিমানেই তেওঁৰ পৰৱৰ্তী সৃষ্টিবোৰো উৎকৃষ্টতামুখী হ'ব৷ বিশ্বখ্যাত প্ৰতিভাধৰসকলে আমৃত্যু পৰ্যন্ত নিজৰ সৃষ্টিক 'পাৰফেক্ট' কৰাৰ চেষ্টা অব্যাহত ৰাখে৷ শ-শ, হাজাৰ-হাজাৰবাৰ৷ আৰু সেইবাবেই হয়তো তেওঁলোকে উৎকৃষ্টতাৰ এটা অসামান্য অৱস্থানত নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰে৷
উপৰিউক্ত কথাখিনিৰ লগত প্ৰাসংগিক পাবলো পিকাছোৰ এটা বহুল-প্ৰচলিত কাহিনী আছে এনেধৰণৰঃ
পিকাছোৱে এবাৰ বজাৰৰ মাজেৰে খোজকাঢ়ি গৈ আছিল৷ তেনেতে অকস্মাতে ভদ্ৰমহিলা এগৰাকীয়ে তেখেতৰ বাট ভেটি ধৰিলে৷ ততাতৈয়াকৈ বেগটোৰ পৰা কাগজ এখিলা উলিয়াই ভদ্ৰমহিলাই পিকাছোক সবিনয়ে ক’লে-‘মহাশয়৷ মই আপোনাৰ এগৰাকী সাংঘাতিক গুণমুগ্ধ৷ অনুগ্ৰহ কৰি এইখিলা কাগজতে সৰুকৈ আপুনি কিবা এটা আঁকি দিয়কচোন৷’ পিকাছোৰ মহিলাগৰাকীক অসন্মান কৰিবলৈ মন নগ’ল৷ পৰিশীলিত হাঁহি এটা মাৰি তেখেতে কাগজখিলা ল’লে আৰু চকুৰ পচাৰতে সৰু অথচ আকৰ্ষণীয় ছবি এখন আঁকি দিলে৷ অঁকা হ’লত কাগজখিলা বিচাৰি ভদ্ৰমহিলাই পিকাছোৰ সমুখত হাত পাতিলে৷ তেতিয়া পিকাছোৱে বিনম্ৰতাৰে সৈতে ক’লে-‘মেডাম! চিত্ৰটিৰ মূল্য দহ লাখ ডলাৰ৷’ এই কথা শুনি ভদ্ৰমহিলাৰ চকু গৈ কপালত উঠিল৷ ‘হাৰে, কি কথা কৈছে! মাত্ৰ ত্ৰিশ ছেকেণ্ডতে আঁকি শেষ কৰা এইকণ ছবিৰ মূল্য দহ লাখ ডলাৰ কেনেকৈ হ’ব পাৰে!’ পূৰ্বৰ বিনম্ৰতা অটুট ৰাখি পিকাছোৱে তেতিয়া মহিলাগৰাকীক ক’লে-‘মেডাম৷ আপুনি জানেনে যে, ত্ৰিশ ছেকেণ্ডত এই ছবিখন আঁকিবৰ বাবে মোক ত্ৰিশ বছৰ সময় লাগিছে!’
উত্তৰটোতেই পিকাছোৰ অনুশীলনৰ এক অসামান্য উদাহৰণ সোমাই আছে।
Comments
Post a Comment